UNTXIA ETA ZALDIA

Udaberriko egun batean untxia ibaira joan zen igeri egitera. Untxia oso dibertigarria zen
-Egunon untxia – agurtu zuten sugeek
-Baita zuei ere! – erantzun zuten untxiak
Untxiak lagun asko zituen ibaian… eta denek maite zuten
-Zer moduz untxia? – esan zioten txoriek
-Oso ongi lagunak, eta zuek? – galdetu zuen untxiak
-Primeran!untxiak aurrera jarraitu zuen. Bero handia egiten zuen.
-Kaixo untxia. Zer moduz? – esan zioten arranoek
-Nekatuta nago! Non dago ibaia?
-Hor dago, zubiaren ondoan – erantzun zioten arranoek
Kontuz ibili oso arriskutsua da eta.
Baina untxiak tontoarena egin eta erori zen ibaira
-Lagundu, mesedez, lagundu!- oihukatu zuen untxiak
Orduan arranoak, azkar, azkar joan ziren zaldiaren gana
-Mesedez, etorri! Untxia ibaira erori zen eta laguntza behar du
Zaldia oso alferra eta berritsua zen eta lasai-lasai ibaira ailegatu zen
-Ene! Mina hartu duzu?- galdetu zion zaldiak
-Ez galdetu eta atera hemendik!
-Bai, lasai baina ez duzu minik hartu?
-Mesedez ez galdetu eta atera hemendik!-oihukatu zuen untxiak
Arranoak tximinoarengana joan ziren
-Mesedez etorri! Untxia ibaira erori zen, laguntza behar du eta zaldi alferra ez du ezer egiten
Orduan tximinoa korrika korrika ibaira joan zen, besoa luzatu eta atera zuen untxia.
Zinkili zankalau zazpi eta zazpi hamalau