ZALDIA ETA TXERRIA

Egun batean Shitan zaldia mendira joan zen jatera. Zaldia oso jatorra zen.

-Egun on zaldia .-Agurtu zuten untxiek.

-Baita zuri ere! .-Erantzun zuen zaldiak.

Zaldiak lagun asko zituen mendian… eta denek maite zuten.

-Zer moduz zaldia? .-Esan zioten urtxintxek.

-Oso ongi lagunak, eta zuek? .-galdetu zuen zaldiak

-Primeran!

Zaldiak ez zeukan janaririk.

-Kaixo zaldia! Zer moduz?.- esan zion dortokek.

-Gose naiz!, non dago ikuilua?.

-Hor dago sastrakaren ondoan.-erantzun zion dotokak.- Kontuz ibili, hor ehiztariak daudela.

Baina zaldiak ez zuen entzun eta tranpan erori zen.

-Lagundu, mesedez, lagundu! .-oihukatu zuen zaldiak.

Orduan dortoka azkar, azkar joan zen txerriarengana.

-Mesedez,etorri! Zaldia tranpan erori da eta laguntza behar du. Txerria oso lodia zen eta poliki-poliki hurbildu zen.

-Ene! mina hartu duzu? .-Galdetu zion txerriak

-Ez galdetu eta atera hemendik!

-Bai, lasai, baina…ezin naizela iritsi.-esan zion txerriak. Oso lodia naiz eta.

Txerria untxiarengana joan zen laguntza eske.

-Mesedez etorri! Zaldia tranpa batean dago.

Orduan korrika joan zen zaldiarengana eta bere salturekin soka moztu zuen, eta zaldia atera zuen.

Untxiak esan zion txerriari:

-Egin ezazu kirola gehiago eta jan ezazu gutxiago!

Eta hala bazen ez bazen, sar dadila kalabazan eta atera dadila Iruñako plazan.

Ana Ruiz, Silvia Sánchez eta Ainhoa Murillo