Zaldia eta behia

Udako oiz bero batean zaldi bat ibarrera joan zen korrika. Zaldia oso itsusia zen.

-Egunon,zaldia-agurtu zeten dortokek.

-Baita zuei ere!-erantzun zuen zaldiak.

zaldiak lagun asko zituen haranek........eta denek maite zuten.

-Zer moduz zaldia?-esan zioten saguek

-Oso ongi lagunak eta zuek-galetu zuen zaldiak

-Primeran!

Zaldiak aurrera jarraitu zuen.Giroa epel zegoen.

-Kaixo zaldia!zer moduz?-esan zioten sugeek

-Beroak nago!non dago ibaia?

-Hor dago harriaren atzean-erantzun zioten sugeek-kontuz ibili oso sakona da eta.

baina zaldiak kasuri egin ez...eta plof erorizen ibaira.

-Lagundu, mesedezlagundu!-oiukatu zuen zaldiak

Orduan saguak azkar azkar joan ziren behiarengana

-Mmesedez etorr i!zaldiaibaira erori da eta lagutza behar du.

Behia oso tontolopikoa dzen eta lasai lasai ibaira ailegatu zen

-Ene!mina hartu duzu?-galdetu zion behiak

-Ez galdetu eta atera hemendik-oihukatu zuen zaldiak

Sugeak elefantearengara joan ziren.

-Mezedez etorri!zaldia ibaira erori da laguntza behar du eta behia tontolopikoa ez du ezer egiten

Ordua elefantea korrika korrika ibahira joan zen.

Tronpa luzatu eta aterazuen

-Uf,eskerri kasko-esan zen zaldiak-zalbatu nauzu

Eta behia galdezka jarraitzen zuen

-Ez duzu minik hartu

Elefanteak behiari haserre esan zion

-Hitz egiten gutxiago, eta lan egin gehiago!

Eta behin hau ez zen ze kula saute berriro sartu hizian.